Në kontekst të këtij studimi, përfitohet konkluzioni se të gjithë dijetarët islamë (juristët) janë unikë në mendimet e tyre, se lëkura e kafshës së ngordhur apo asaj të prerë, para regjjes së saj nuk mund të përdoret për shkak të papastërtisë së saj, por nuk vlen e njëjta dispozitë edhe për përdorimin e lëkurës së kafshës së ngordhur apo të therrur pas regjjes së saj, sepse ajo mund të përdoret.

 

Mirëpo, edhe pse juristët islamë (fukahatë) janë unik në këtë çështje, ata do të kenë kundërthënie në çështjen se a pastrohet çdo lëkurë pas të regjurit apo vetëm disa nga to. Kjo është një tematikë që fukahatë islamë, e studiuan në detaje nga të gjitha këndvështrimet, andaj edhe polemikat dhe kundërshtimet e dijetarëve mes veti në këtë temë u reflektuan si rezultat i argumenteve të shumta të transmetuara për këtë çështje.
Sipas mendimit të dijetarëve të shkollës juridike (medh’hebit) hanefite, me regjje pastrohen të gjitha lëkurat e kafshëve të ngordhura, me përjashtim të lëkurës së derrit.

 

 
Mendimin e tyre dijetarët e medhhebit hanefi e mbështesin në hadithin e Pejgamberit s.a.v.s. të transmetuar nga Ibni Abbasi r.a. i cili ka thënë: Njëherë, duke kaluar Pejgamberi s.a.v.s. pranë një deleje të ngordhur të Mejmunes, shokëve të tij u tha :

هَلَّا أَخَذْتُمْ إِهَابَهَا فَدَبَغْتُمُوهُ فَانْتَفَعْتُمْ بِهِ فَقَالُوا إِنَّهَا مَيْتَةٌ فَقَالَ إِنَّمَا حَرُمَ أَكْلُهَا

"Pse nuk e morët lëkurën e saj, e regjni dhe e shfrytëzoni atë? I thanë: Ajo (delja) është e ngordhur. Pejgamberi s.a.v.s. tha: Vërtetë, e ndaluar është ngrënia e saj.” [1]

Në një hadith tjetër të koleksionuar në Sahihun e Imam Muslimit të transmetuar nga Abdullah b. Abbasi r.a. i cili e ka dëgjuar Pejgamberin s.a.v.s. duke thënë:

 

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ إِذَا دُبِغَ الْإِهَابُ فَقَدْ طَهُرَ

"Kur të regjet lëkura, ajo pastrohet " [2]

 

Nga këto hadithe nënkuptohet se të gjitha lëkurat pas regjjes pastrohen, pavarësisht se a u hahet mishi apo jo, kurse lëkura e derrit nuk pastrohet për shkak të ekzistimit të argumentit tekstual i cili argumenton se është i ndytë, që do të thotë se derri në esencë është i papastër.

 

Sipas mendimit të Imam Shafiut pas regjjes pastrohen të gjitha lëkurat me përjashtim të lëkurës së derrit dhe të qenit. Nga kjo nënkuptohet se Imam Shafiu, pajtohet me dijetarët e medhhebit hanefi për ndalesën e përdorimit të lëkurës së derrit, por kësaj dispozite ia shtonë edhe lëkurën e qenit. Andaj edhe argumentet ku bazon mendimin e tij Imam Shafiu, janë të njëjtat argumente të medhhebit hanefi, kurse dispozitën për lëkurën e qenit e përfiton përmes kijasit (analogjisë) me lëkurën e derrit.

 

Sipas mendimit të dijetarëve të medhhebit hanbeli, asnjë lëkurë nuk pastrohet pas regjjes. Argument ku hanbelitë mbështesin mendimin e tyre kanë ajetin kur’anor ku All-llahu xh.sh. thotë: "U janë ndaluar juve cofëtinat”. Nga kjo nënkuptohet se cofëtina është e ndaluar, kurse edhe lëkura është pjesë e cofëtinës. Hanbelitët gjithashtu mendimin e tyre e mbështesin në hadithin e transmetuar nga Abdullah b. Ukejmi El Xhuheniji i cili ka thënë: "Derisa ishim në tokën e Xhuhejnit, e unë isha si djalë i ri, na erdhi shkresa e Pejgamberit (në të cilën thuhej), që të mos shfrytëzojmë nga cofëtinat, me lëkurat e as me ashtin (e tyre)”. (Muslimi)

Sipas mendimit të dijetarëve të medhhebit maliki, regjja pastron të gjitha lëkurat, por me një pastrim sipërfaqësor e jo edhe pastrim thelbësor (esencial), që do të thotë se lëkura e regjur mund të përdoret për gjërat e thata, por jo edhe për ato që janë të lëngëta. Malikitë për argument marrin hadithet të cilat lejojnë regjjen, e gjithashtu bazohen edhe në argumentet që ndalojnë atë, do të thotë mundohen të bëjnë njëfarë përputhshmërie mes dy palë argumenteve.

 

Sipas mendimit të Imam Evzaiut, me regjje pastrohen të gjitha lëkurat e kafshëve që mishi i tyre është i lejuar, por nuk pastrohen lëkurat e kafshëve që mishi i tyre nuk është i lejuar.

[1] Muslimi
[2] Muslimi

Jusuf Zimeri