All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:
"Në të gjitha këto ka përkujtim, për atë që ka zemër, ka hedhur dëgjimin dhe është dëshmitar". (Kaf: 37).
Nëse dëshiron të përfitosh nga Kur'ani, përmbledhe zemrën gjatë leximit, hedhe dëgjimin, konsidero vehten se All-llahu të drejtohet me këto ajete, pasiqë All-llahu ti ka dedikuar këto ajete ty. Për tu arritur dobia nga leximi i Kur'anit duhet të ketë element që ndikon, vend qe e pranon këtë ndikim, kushti për tu realizuar ndikimi dhe largimi i pengesës që e pengon realizimin.
Përbmushja e këtyre katër kushteve mundëson arritjen e efektit të plotë. Këto gjëra ajeti i lartcituar i përmbledhë dhe i sqaron me sqarim të plotë.
Pjesa e ajetit: "Në të gjitha këto, ka përkujtim", dmth në ajetet që kanë kaluar nga sureja Kaf deri në këtë ajet. Ky është elementi ndikues.
"Për atë që ka zemër", është vendi që e pranon ndikimin. Qëllimi është zemra e gjallë që kupton atë që ia thotë All-llahu, sikurse thotë në ajetin tjetër:
"…ai (Kur'ani) nuk është tjetër vetëm se këshillë dhe Kur'an i qartë. Për t'ia tërhequr vërejtjen ati që është gjallë…". (Jasin: 69-70). Dmth atij që ka zemër të gjallë.
"Dhe ka hedhur dëgjimin". Dmth ka drejtuar dëgjimin e tij dhe e ka angazhuar këtë shqisë që të dëgjon atë që i thuhet. Kjo është kushti që të arrihet ndikimi me fjalë.
"Dhe është dëshmitar". Dmth është i pranishëm me zemër, nuk është duke munguar.
Ibn Kutejbeja [rahimehull-llah] thotë: dëgjo Librin e All-llahut duke qenë i pranishëm me zemër dhe kuptim, e jo gafil dhe i pakujdesshëm.
Me këtë ka aluduar në pengesën e cila mund të pengon arritjen e dobisë, që është neglizhenca (gafleti) dhe pakujdesi ndaj asaj që i thuhet dhe mendimi rreth asaj që i thuhet.
Pra, nëse gjindet elementi ndikues, që është Kur'ani, vendi që e pranon ndikimin, që është zemra e gjallë, ekziston kushti, që është dëgjimi dhe largohet pengesa, që është angazhimi i zemrës dhe moskujdesi ndaj asaj që i thuhet dhe marja me gjëra tjera në atë kohë, do të arrihet ndikimi, që është pasja dobi nga Kur'ani i madhëruar.
Si ta lexojmë Kur'anin
All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:
"…dhe Kur'anin lexoje me vëmendje". (El-Muzzemmil: 4).
Dmth, lexoje ngadal, me kujdes që të ndihmon ta kuptosh Kur'anin dhe të meditosh rreth ajeteve të tija.
E kanë pyetur Ummu Selemen [radijall-llahu anha], si e lexonte Kur'anin Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]? Është përgjigjur:
Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] kur lexonte Kur'an, e ndalte leximin në secilin ajet. Lexonte bismil-lahir-rahmanir-rahim, pastaj ndalej, lexonte el-hamdulilahi rabbil-alemin, pastaj ndalej, lexonte er-rahmanur-rahim, pastaj ndalej, lexonte maliki jeumid-din, pastaj ndalej. Kështu vepronte deri në fund të sures". (Transmeton Tirmidhiu, hadithi është sahih).
Është e pëlqyer që leximi i Kur'anit të bëhet ngadal, të zbukurohet zëri dhe mos të nxitohet.
Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:
"Zbukuroni zërin e juaj gjatë leximit të Kur'anit, sepse zëri i bukur ia shtonë bukurinë Kur'anit". (Ebu Davudi dhe tjerët, hadithi është sahih).
Kurse Abdull-llah ibn Mesudi [radijall-llahu anhu] thotë: "Mos e lexoni Kur'anin sikur kur e hedhni rërën e as sikur kur e lexoni poezinë, por lexoni ngadal dhe ndaluni në mrekullitë e tija, lëvizni zemrat dhe mos ta keni qëllim përfundimin e sures". (Buhariu).
Është e pëlqyer që pasi të lexon Kur'an të bëjë lutje dhe të kërkon prej All-llahut ndonjë gjë që i nevojitet, sepse Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:
"Kush lexon Kur'an, le të kërkon prej All-llahut me këtë vepër çka të dëshiron". (Tirmidhiu, hadithi është hasen).
|