Kushti i katërt i dëshmisë La ilahe il-lAllah është vërtetësia, kusht i cili e pastron njeriun nga të mashtruarit, të gënjyerit apo nga hipokrizia në besim. Kjo do të thotë se robi duhet ta thotë këtë dëshmi duke qenë i vërtetë në zemrën e tij.
Vërtetësia këtu ka një karakter të ndryshëm nga kushti i tretë që ishte sinqeriteti, sepse sinqeriteti kishte për qëllim përkushtimin total të adhurimit Allahut të Lartësuar e askujt tjetër veç Tij dhe të mos përziesh në adhurimin e Tij të tjerë bashkë me Të, kurse vërtetësia këtu ka për qëllim deklarimin me vërtetësi e me besim të dëshmisë La ilahe il-Allah e jo thjesht sa për t’u dukur e për t’i gënjyer të tjerët sikur je besimtar, ndërkohë që ti je prej atyre që mohojnë.
Argument për vërtetësinë është thënia e Allahut të Lartësuar në Kur'an:
Elif, Lam, Mim. [el-Ankebut: 1]
A menduan njerëzit të thonë: "Ne kemi besuar, e të mos vihen në sprovë?”[el-Ankebut: 2]
"Ne i sprovuam ata që ishin para tyre, ashtu që All-llahu gjithqysh do t'i dallojë ata që e thanë të vërtetën e do t'i dallojë edhe gënjeshtarët".
[el-Ankebut: 3]
"Ka disa njerëz që thonë: "Ne i kemi besuar All-llahut dhe jetës tjetër (Ahiretit), po në realitet ata nuk janë besimtarë". [el-Bekare: 8]
"Ata përpiqen ta mashtrojnë All-llahun dhe ata që besuan, po në të vërtetë ata nuk mashtrojnë tjetër, pos vetvetes, por ata nuk e hetojnë". [el-Bekare: 9]
"Në zemrat e tyre kanë sëmurje, e All-llahu u shton sëmundje edhe më shumë,e për shkak se ata përgënjeshtruan, pësojnë dënim të dhembshëm".
[el-Bekare: 10]
Mu'adh ibn Xhebel, radij-Allahu anhu, tregon se Profeti, sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, ka thënë (në kuptimin e hadithit): "Nuk ka njeri që dëshmon vërtetësisht me zemrën e tij se nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Allahut dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij, veçse Allahu ka për ta shpëtuar atë nga Zjarri i Xhehenemit.” Transmeton Buhari. |