Nëse dikush nuk e paguan atë, pa e mohuar obligimin e tij, ai konsiderohet si mëkatar dhe ky veprim nuk e nxjerr atë jashtë Islamit. Është detyrë e udhëheqësit të mbledhë zekatin nga debitorët e vonuar me forcë dhe qortohet, duke marrë parasysh rastin kur ai mbledh më shumë se sasia e caktuar.
Megjithatë, sipas pikëpamjes së Ahmedit dhe Shafiut (në mendimin e tij të hershëm), udhëheqësi mund të merrte ½ e sasisë së pasurisë së debitorëve të vonshëm mbi sasinë e llogaritur për zekat si dënim.
Ky mendim bazohet në atë që Ahmedi, Nesaiu, Hakimi, Ebu Dauti dhe Bejhakiu kanë transmetuar nga Behz ibën Hakimi dhe zinxhiri i transmetuesve shkon deri tek gjyshi i tij, i cili thotë: "E kam dëgjuar Profetin e Allahut të thotë: "Nuk ka dallim në llogari për paguesin me dëshirë, nëse devetë e tij janë të rritura apo janë të vogla.
Por, në qoftë se dikush nuk e paguan atë, atëherë do t’i merret atij si detyrim ½ e pasurisë së tij, kjo pasi është një e drejtë e Zotit tonë të Lartësuar dhe të Madhëruar dhe nuk i takon asgjë nga ajo pasuri familjes së Muhamedit”.[20]
Ahmedi është pyetur për zinxhirin e këtij hadithi dhe ai e ka konsideruar si të mirë. Hakimi thotë për Behzin se hadithi tij është autentik. Imam Shafiu, sipas Bejhakiut, nuk e ka përfshirë atë në konsideratën e fik’hut duke thënë se ky hadith nuk është konfirmuar nga studiuesit e hadithit e po të vërtetohej ky hadith, do të vepronim sipas tij.
Në qoftë se disa njerëz nuk e paguajnë zekatin duke e ditur se është detyrë dhe duke pasur mundësi për ta paguar, ata duhet të luftohen, derisa ta dorëzojnë dhe ta paguajnë atë.
Buhariu dhe Muslimi tansmetojnë nga Umeri se ai e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut të thotë: "Jam urdhëruar t’i luftoj njerëzit, derisa të dëshmojnë se nuk ka të adhuruar tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi është i dërguar i Tij, të falin namazin dhe të japin zekatin. Nëse e bëjnë këtë kanë siguruar jetën dhe pasuritë e tyre, përveçse nga ajo që i detyrohen Islamit dhe llogaria e tyre është tek Allahu”.[21]
Ebu Hurejra transmeton të ketë thënë se kur vdiq Muhamedi (a.s.) dhe atë e pasoi si kalif Ebu Bekri (r.a.), disa arabë e lanë fenë duke u bërë shkak që Ebu Bekri t’u shpallë luftë atyre.[22] Umeri i tha atij: "Pse duhet t’i luftosh këta njerëz, kur Profeti (a.s.) thotë: "Jam urdhëruar t’i luftoj njerëzit, derisa të dëshmojnë se nuk ka të adhuruar tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi është i dërguar i Tij, të falin namazin dhe të japin zekatin.
Nëse e bëjnë këtë kanë siguruar jetën dhe pasuritë e tyre, përveçse nga ajo që i detyrohen Islamit dhe llogaria e tyre është tek Allahu”.
Ebu Bekri (r.a.) iu përgjigj: "Pasha Allahun! Unë do t’i luftoj ata që e ndajnë namazin nga zekati, se zekati është detyrë mbi pasurinë. Pasha Allahun! Nëse ata do mbanin edhe një kec që e paguanin në kohën e të Dërguarit të Allahut, unë do t’i luftoja ata për atë ndalesë”.
Pastaj Umeri (r.a.) tha: "Për Zotin! Ishte Ai që ia dha Ebu Bekrit (r.a.) njohurinë e saktë për të luftuar dhe unë e mora vesh mirë se ai kishte pasur të drejtë”.[23]
I njëjti hadith i transmetuar nga Muslimi, Ebu Daudi dhe Tirmidhiu ka variantin vijues: "Nëse ata ndalojnë edhe litarin e devesë”[24], në vend të kecit.
NDRYSHO DIZAJNIN
