Pset debatohet shumë rreth kësaj çështje, pse kaq shumë kundërshtojnë njerëzit futjen e kësaj lënde në shkolla, kush janë ata që kundërshtojnë?!
Në kohët e fundit mjaft është shtuar debati rreth mësim besimit, gjegjësisht futjes së lëndës fetare në shkollat tona fillore apo ato të mesme, debat ky i cili nuk mungon nga njerëz të shumtë të cilët e përkrahin, por ka edhe të atillë të cilët e kundërshtojnë dhe jo vetëm këtë element apo segment të fesë, por gjen mjaft të atillë të cilëve e tërë feja si fe ju pengon, nuk e do atë dhe bëjnë çmos që ta luftojnë në të gjitha format e mundshme.
Nuk dua të futem kësaj radhe në debat me të atillët, për sa i përket nevojës së njeriut dhe shoqërisë për fe dhe se a e kemi ne më mirë që e duamë fenë apo ata, a më të mirë e të dobishëm për shoqëri jemi ne fetarët apo ata, krejt këtë nuk dua ta shtjelloj kësaj radhe ngase nuk u e kam temën e tillë, por po flasim për lëndën e mësim besimit, gjegjësisht kujt po i pengon futja e kësaj lënde në shkollat tona?
Vetëm se para se të flasim për këtë temë një gjë desha tua kujtojë të gjithë atyre të cilët e urrejnë këtë islam, të cilëve ju dhembin sytë kur ti shohin njerëzit fetar e ju dhembin veshët kur e dëgjojnë ezanin nëpër xhami duke u thirrur me mikrofona,se ata një realitet duhet ta kuptojnë nëse janë zgjuar e nuk janë fjetur, se feja sot në Kosovën e lirë është një faktorë mjaft me rëndësi, se feja sot në Kosovë është pjesë e pa ndashme e kësaj shoqërie dhe se,
edhe nëse ngrihen te gjithë në këmbë nuk do mundë ta ndërrojnë e ta ndryshojnë këtë realitet, tamam sikur që nuk do të mundë ta ndryshojnë titistët e enveristët gjendjen e sotme të kësaj Kosove demokratike, nuk ka më komunizëm, ai ka shkuar , ka vdekur, por ka demokraci, e pastaj sa ka demokraci dhe sa zbatohet, ajo është çështje tjetër, por kryesorja është se ka, dhe ky është realitet, ashtu siç është realitet çështja e fesë, ajo për çdo ditë vetëm sa po vjen e po rritet, për çdo ditë ajo po depërton më shumë në të gjitha institucionet e vendit, me gjithë luftën e madhe që po i bëhet asaj në veçanti nëpër media.
E si mos të depërtoi kjo fe në këtë shoqëri e cila këtë fe të ndritshme e ka ndër shekuj?! E si mos të depërtoi kjo fe në këtë shoqëri së cilës me shekuj ia ka ruajtur gjuhën, traditën, i ka edukuar djemtë e saj dhe ia ka bërë martirë, i ka mësuar se si të duanë njeri tjetrin?! E si të mos depërtoi kjo fe në këtë shoqëri ku në realitet është shoqëri islame, edhe pse e zbehtë, kur gjithandej nëpër botën evropiane dhe perëndimore po depërton e po përhapet me të madhe?!
Jo, jo, kotë e kanë ata të cilët flasin e shkruajnë nëpër gazeta duke e akuzuar islamin si të prapambetur dhe myslimanët si njerëz të vrazhdë, duke e shprehur qartazi mosbesimin e tyre, duke i sulmuar hoxhallarët si predikues të fesë dhe besimtarët e rinj djem dhe vajza se kinse po na sjellin në vendin tonë rryma të ndryshme ekstreme, mundi i tyre do ju shkoi huq ashtu siç ju ka shkuar huq edhe shumë të tjerëve para tyre, kështu që këshilla ime për ta është që të heshtin e mos ti dalin para kësaj feje se vetëm sa e koritin vetën e tyre, vetëm sa tregojnë se ata janë kundër këtij populli, kundër këtij atdheu, kundër kësaj shoqërie e cila mjaft gjatë ka qëndruar e okupuar dhe e cunguar nga liritë, e ka ardhur koha që populli të jetë i lirë, ta shijoi atë liri për të cilën e ka krijuar Allahu i Madhëruar dhe për të cilën ka derdhur edhe gjak.
Të njëjtit këta njerëz dhe të ngjashëm me ta e kundërshtojnë futjen e lëndës së mësim besimit, e kundërshtojnë atë sepse jetojnë me paragjykime, sepse nuk e njohin realitetin e fesë, të mirat dhe dobitë e saj dhe kjo po ma kujton një rast në Austri ku mësimi i lëndës fetare është prezent nëpër shkolla, por prindi ka të drejt që javën e parë të vitit shkollor të vendos për fëmijën e tij të mësojë fe apo jo dhe një prind shqiptar nuk e kishte ditur këtë rregull e pas një jave pasi që ai nuk lajmërohet për të zgjedhur për birin e tij se dëshiron të mësojë fe apo jo, drejtori vendos që fëmija të mësoi fe.
Kështu që pasi e kupton prindi shqiptar, mysliman, kosovar se fëmija i tij po mëson fe, shkon në shkollë dhe takon drejtorin ku ankohet pse fëmija i tij po e mëson fenë dhe se ai nuk ka nevojë për fe dhe fjalë tjera të zakonshme të cilat i dëgjojmë prej "injorantëve” që nuk e njohin realitetin e fesë, bile asgjë nuk dinë nga ajo.
Drejtori i krishterë mundohet ta bindi prindin shqiptarë se mësimi i fesë është në dobi të nxënësit dhe se ai nuk humbë asgjë nga kjo lëndë, por vetëm sa përfiton, por kotë nuk bindet shqiptari lehtë. Në fund drejtori i thotë: shiko ky është rregull i shkollës, ti nuk ke ardhur javën e parë ta definoje këtë çështje e tashme është vonë, nuk mundesh ta tërheqësh, por vitin e ardhshëm ke të drejtë që ta tërhiqesh djalin nga kjo lëndë fetare.
Mirëpo a thua çfarë ndodhi?! Djali aq shumë përfitoi nga lënda fetare dhe jo vetëm ai, por edhe familja e tij, saqë babai vitin e ardhshëm me dëshirë po e cakton që djali i tij ta mësoi lëndën fetare. Më thoni ju lutem ku ishte arsyeja që njëherë ky prind nguli këmbë për jo, e më pas për po?!
Përgjigja është e thjesht, herën e parë nuk e njohu fenë, ndërsa herën e dytë e kuptoi se çfarë të mira paska feja dhe mësimi i lëndës fetare për fëmijën e tij, e shqiptar të tillë kemi ne plotë këtu në Kosovë, zaten ai atje prej neve ka dal, nga ne ka shkuar.
Kështu që me emrin e Allahut kjo çështje do të bëhet, kjo nevojë e myslimanëve do të realizohet dhe bijtë e bijat tonë do të mësojnë fe nëpër shkolla fillore dhe të mesme dhe ata prind që kundërshtojnë në fillim, më vonë do të binden se e paskan pasur keq dhe ne e paskemi pasur mirë. Mirëpo çështja mbetet se kur do të bëhet një ëndërr e tillë realitet?!
E shpresoi se shpejt inshallah. Kaq për këtë javë për mos ta zgjatur më shumë. Dhe deri javën e ardhshme, selam alejkum.
Shkruar nga Dr.Shefqet Krasniqi |